Pokonaj prokrastynację

Wielu z nas brakuje odrobiny (a niektórym i całego wiadra) motywacji. Utknęliśmy w domach, ciepłe łóżka korcą, a piżama stała się drugą skórą. Odkładamy rzeczy do zrobienia „później”, na „jeszcze później”. Włączamy kolejny odcinek serialu na Netflixie, wcinamy kolejny kawałek ciasta z cudem upolowanych drożdży. Wyglądamy tęsknie przez okna na szczęśliwców spacerujących z psami.

I powiem Wam, że nie ma nic złego w chwilowym zawieszeniu. Potrzebujemy czasu, żeby przyzwyczaić się do obecnej sytuacji. Powoli stajemy na nogi i staramy się przywrócić „normalność” w naszych życiach.

Problemem jest, jeśli cierpimy na chroniczną prokrastynację.

Czyli mamy tendencję do odwlekania działania, odkładania wszystkiego na później, które nigdy nie nadchodzi. Jest to świadomy i dobrowolny wybór. Dodatkowo zdajemy sobie sprawę, że zwlekanie nie przyniesie nam korzyści, a jedynie pogorszy naszą sytuację.
Pułapką prokrastynacji jest początkowa poprawa samopoczucia, przejawiająca się w uldze, zadowoleniu z tego, że „nie musimy” w tej chwili wykonywać danej czynności.

Przyznaję, że sama ostatnio miałam problemy z motywacją i odwlekaniem obowiązków, ale wypracowałam kilka zasad, których staram się trzymać.

Dzielę pracę na mniejsze kroki. Wszystko zapisuję w aplikacji (polecam Trello). Skupiam się na jednej czynności, dzięki czemu wykonuję pracę efektywniej. O niczym nie zapominam, bo wszystko notuję na bieżąco. Na początku czułam się odrobinę przytłoczona mnogością „rzeczy do zrobienia”, ale słuchajcie, satysfakcja po wykreśleniu wszystkich pozycji z listy jest ogromna!

Staram się pracować w komfortowych warunkach. Nie lubię bałaganu. Okropnie męczy mnie patrzenie na sterty brudnych naczyń, pajęczyny zwisające z sufitów czy po prostu nieuporządkowane dokumenty na komputerze. Dodatkowo zauważyłam, że lepiej pracuję, gdy mam rano mam pod ręką wodę, a wieczorem ciepłą herbatę.

Robię przerwy. Nikt z nas nie jest robotem, który 24/7 może być produktywnym i zmotywowanym, dlatego chwile wytchnienia są ogromnie ważne. Może znacie technikę pomodoro? Polega na tym, że przez 25 minut koncentrujemy się na danym zadaniu, a po upływie tego czasu robimy 5-minutową przerwę. Po czterech „cyklach” pozwalamy sobie na 20-30-minutową chwilę wytchnienia.

Usuwam wszelkie rozpraszacze. Mój telefon (w przeciwieństwie do moich bliskich) bardzo polubił się z trybem samolotowym. Jeśli pracuję na laptopie i nie potrzebuję internetu, rozłączam połączenie sieciowe. Wolę przebywać w ciszy, dlatego często zamykam się w swoim pokoju i poświęcam się wykreślaniu kolejnych pozycji z listy „do zrobienia” 😉

Inspiruję się innymi. Nie mówię tutaj o wielkich osobistościach czy celebrytach, a o otaczających mnie osobach. Podnosi mnie na duchu, że (oraz jak) radzą sobie podczas kwarantanny – ćwiczą, tworzą, zapisują się na kursy, robią porządki, pieką, wspierają tych w potrzebie. Pozostają pozytywni, a ich uśmiech motywuje do ruszenia swoich czterech liter.

Informuję bliskich o swoich celach, bo bardzo mnie irytuje, gdy dopytują się „jak idzie mi x?”, „kiedy skończę y?”, „czy wreszcie uporałam się z z?”, a ja nawet nie ruszyłam się z łóżka. Pilnuję, żeby sumiennie wywiązywać się ze swoich obowiązków, dzięki czemu bez zbędnego zakłopotania mogę zdać „pracowe” sprawozdanie.

Perfekcjonizm chowam do kieszeni. Czasami nic mnie bardziej nie zniechęca jak chęć wykonywania wszystkiego na tip top. W takich sytuacjach przesadnie skupiam się na wyniku i przestaję czerpać przyjemność z tego, co robię. Dlatego staram się nie komplikować i nie skupiam się na każdym drobiazgu.

Jesteście prokrastonatorami? Jak radzicie sobie z lenistwem?

N.